Είναι γιατρός πρώτης γραμμής και καθημερινά έρχεται αντιμέτωπος με βαριές και δύσκολες καταστάσεις που προκαλούν πόνο στους ανθρώπους που πάσχουν αλλά και στους συγγενείς τους.
Είναι ένα πρόσωπο που χιλιάδες ασθενείς που τον εμπιστεύονται για τα σοβαρά προβλήματα υγείας τους…
Είναι όμως και ένας άνθρωπος που έχει τις καλλιτεχνικές του ευαισθησίες, που θέλει να εκφράσει τα συναισθήματα του για τα όσα ζει καθημερινά αλλά και τα όσα βίωσε για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα.
Ο γιατρός Αλέξανδρος Αρδαβάνης ο Διευθυντής, ογκολόγος του νοσοκομείου Αγίου Σάββα, από την Κεφαλονιά, ο άνθρωπος που έχει συγγράψει και εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές και τρεις συλλογές μικρών πεζών, αναλαμβάνει έναν νέο ρόλο, αυτόν του ποιητή.
Μέσα από μια μουσική- ποιητική και θεατρική εκδήλωση ταυτόχρονα, αφηγείται την διαδρομή του από την Κεφαλονιά τον τόπο καταγωγής του, μέχρι την Αθήνα, με συνοδοιπόρους, συγγενικά του πρόσωπα και φίλους.
Ο Αλέξανδρος Αρδαβάνης και η Ράνια Χρυσομέρη παρουσίασαν στο θέατρο «ΚΝΩΣΣΟΣ» το μουσικό-ποιητικό-θεατρικό αναλόγιο «Εσωτερικές Υποθέσεις» .
Σκηνοθέτης στο δρώμενο ο Βαγγέλης Βαροτσάκης ενώ το συνοδεύει εικαστικά η Δήμητρα Σιατερλή. Οι απαγγελίες έγιναν από τον Βαγγέλη Βαροτσάκη, τον ηθοποιό Λεωνίδα Παπαγιαννόπουλο, τον δικηγόρο και ποιητή Νίκο Καραβέλο και τον Αλέξανδρο Αρδαβάνη.
Οι παρευρισκόμενοι απόλαυσαν τον ποιητικό λόγο να συνομιλεί με τη μουσική μέσα από εξαιρετικές απαγγελίες, ένα ταξίδι στα εσωτερικά μονοπάτια της ψυχής με την μαεστρία του σκηνοθέτη Βαγγέλη Βαροτσάκη δημιουργήθηκε μια έντονα θεατρική ατμόσφαιρα όπου ο μουσικός ήχος και ο ποιητικός λόγος εναλλάσσονταν στο προσκήνιο της αφήγησης. Την παραγωγή του πολυεπίπεδου αυτού έργου συνοδεύει η έκδοση CD που περιέχει την μουσική και την ποίηση των «Εσωτερικών Υποθέσεων».
Ο Αλέξανδρος Αρδαβάνης σημειώνει μεταξύ άλλων στο συνοδευτικό ένθετο του CD:
Σε μια τέτοια πεζή εποχή, έγχορδα με ρυθμό μπαρόκ, αντάμα με ποίηση παλιομοδίτικη;
Όταν σε μια από τις αμέτρητες τηλεφωνικές «συνεδρίες» μας άκουσα τη Ράνια να λαχανιάζει, ένιωσα ότι το στοίχημα είχε κερδηθεί. Ποιο στοίχημα; Να συγκεραστούν κάποιες ανεκπλήρωτα έμμετρες αράδες μου με τους ήχους των εγχόρδων. Αυτών που με συντροφεύουν στα οργιώδη όνειρά μου, ήδη από την εφηβεία. Να συνομιλήσουν σολάροντας, η βιόλα, το τσέλο και το κοντραμπάσο πάνω στο χαλί εγχόρδων και κρουστών , ακριβώς όπως το Ego και το Alterego συνομιλούν χορεύοντας από μπάλο έως πυρρίχιο στο φθαρμένο χαλί που σκεπάζει τα βάθη του Ασυνειδήτου μου. Τα λόγια μου, ένα «Εικονοστάσι Αξιών παρωχημένων» να συνηχήσουν με φράσεις «παλιομοδίτικων» μουσικών οργάνων που αρνούνται να ξεπεραστούν. Και προσθέτει: δε γνωρίζω σε ποια κατηγορία θα μπορούσαν να ενταχθούν οι «Εσωτερικές Υποθέσεις». Θα πρότεινα πως πρόκειται για μια σκυταλοδρομία φωνών και εγχόρδων με τα κρουστά να οριοθετούν τα περάσματα από το μία στην άλλη εκδοχή Λόγου. Μια συγκερασμένη αφήγηση ποίησης και μουσικής, βασισμένη σε μια διασκευή της συλλογής ποιητικών αφηγημάτων με τίτλο «έκκεντρα».
Ένα κείμενο από το έργο:
Οριζόντια κυκλική οπιστροφή
Πίσω από τη γραμμή του ορίζοντα απλώνεται ο επόμενος ορίζοντας, ο επόμενος, ο επόμενος… Σφαίρα ελλειπτική η Γη , κύκλοι άτμητοι οι διαδρομές στη φλούδα της και τα ανεξάντλητα νερά της.
Ορίζοντες διαδοχικοί, εκπλήξεις αποκλιμακούμενες, μέχρι να συναντήσεις την ίδια σου τη ράχη κυρτωμένη από κόπο κι αναποφάσιστη.
Να της παραδώσεις τη σκυτάλη του διανυμένου δρόμου, να γείρεις στον ίσκιο ενός κοντινού δέντρου να ξαποστάσεις.
Όμως έρημος γύρω, έρημος η διαδρομή, η αδιάνυτη απόσταση έρημος.
Αλλά μη γελαστείς να δοκιμάσεις να ξαναρχίσεις.
Δε γίνεται άλλωστε – ευτυχώς.
Η ράχη σου είναι ένα είδωλο, ένα πουκάμισο αδειανό μα σου έδωσε το ταξίδι.
Αυτά αρκούν.
